ایــن دلـم در کـربــلای ســوخـتــه             قـلـبـها چــون خیمه های ســوختـه

دوست دارم من بـســوزم ای خــدا            یــاد طــفـــلان غـــریـب کـــربــلا

دختـری در بیــن صحــرا می دود            گوئــیـا در کـوچه زهــرا مـی دود

آه مــی آیــــد صــدای اســــبـــهــا            جـسـم ها در زیــر پــای اســبــهــا

دسـتـهـای بـی حــیـا و بی شــرف            کرده رخسـار یــتــیمـان را هــدف

تــازیـانـه بــر کــجـــا آیــد فـــرود           نیـزه هـا بـر شـانه هــا آیــد فــرود

از مـــیــان آتــش افــــروخــــتــــه           می رسـد بوی شقــایــق، ســوخــته

آسمــانی بی ستــاره گــشــتـه است           گـوشها بی گــوشــواره گشته است

ای فـدای چــهــره های ســوخــتــه           چــشمهـای ســـوی عــمــه دوخـته

زیـنب کبـری چـه ســازد ای خــدا           یک طرف‌ بیمار و یک‌سو بچه ها

با تـن خــســتـه کــنـد راز و نــیـاز          روی خــاکستـر نشستـه در نــمــاز

بـا قنـوت خــستـه اش غــوغــا کند           اقــتـدا بـر مـادرش زهــــرا کــنــد